Leeuwerikenlaan 7

Leeuwerikenlaan 7

1956-1958

Architect: Karel Lodewijk Sijmons

Rijks monument

De Adventskerk, voltooid in 1958 naar een ontwerp van de architect 

K. L. Sijmons Dzn., kan met onder andere de Adventskerk in Den Haag en de Thomaskerk in Amsterdam - beide van dezelfde architect - tot de toonaangevende kerken uit de periode van de Wederopbouw gerekend worden. Dat drie kerken van één architect zo een uitzonderlijke plaats innemen is niet verwonderlijk gezien de preoccupatie van Sijmons met de moderne Protestantse kerkenbouw en de veranderende opvattingen over van de lithurgie, een onderwerp waar hij diverse publicaties aan wijdde. In verhoudingen (Modulor), materiaalkeuze (beton met de afdruk van de bekisting zichtbaar: béton brut) en expressieve vormentaal vertoont de Adventskerk invloeden van het naoorlogse werk van Le Corbusier, maar vanwege de specifiek Nederlandse geschiedenis van de protestantse lithurgie en de rangschikking van het kerkmeubilair heeft de Adventskerk in de relatie tussen de samenstellende delen en de relatie tussen in- en exterieur een herkenbaar, eigen karakter. De belangrijkste ruimte is de hoge, serene kerkzaal overgaand in de lagere ruimtes met de Avondmaaltafel en het orgel. De ruimte voor het Avondmaal gaat vloeiend over in de ontvangst- en entreehal, een lichte, éénlaagse ruimte die tegelijkertijd de verbinding vormt naar de eveneens éénlaagse zuidelijke vleugel - het ‘gemeentehuis’ - met de overige functies (onder andere kinderkerk en vergaderzaal). De achterwand van de verbindingsgang is opgevat als een niet getekende kruiswegstatie. Oorspronkelijk was in het verlengde van deze lijn een pergola ontworpen. De geheel vrijstaande toren steekt door het dak van de ontvangsthal en is vóór de achterwand geplaatst. In het interieur is sprake van bewust bedoelde, wisselende perspectieven, hetgeen tot uitdrukking komt in de (typologisch zeldzame) samengestelde plattegrond. De kerk is gesitueerd in een duinachtig villapark en fungeert door de hoge toren, het monumentale golvende dak en ook de witte sauslaag als een “landmark” in de directe omgeving. De sculpturale lichtwand van de kerkzaal is op het westen georiënteerd, de gevelpuien met de openslaande deuren en vensters in de vleugel met de bijruimtes op het zuiden.