De watertoren is in 1897-1898 in neorenaissancestijl gebouwd en is onderdeel van het waterwincomplex “Waterleidingbedrijf Zuid-Kennemerland”. De ontwerper was J. Schotel, een architect ingenieur die bij de totstandkomimg van vele watertorens betrokken is geweest, onder andere te Weesp en Den Helder. Door de situering op een duintop kon voor de druk op het waterleidingnet worden volstaan met de relatief geringe torenhoogte van 26.70 meter. Het gebouw doet qua architectuur denken aan een verdedigingstoren. Boven de deur bevindt zich een kalf met daarop in reliëf ANNO 1898, in het boogveld daarboven een reliëf met het Haarlemse stadswapen. Het hoogreservoir heeft een diameter van 15.00 meter en een inhoud van 1200 kubieke meter. In het centrum van de toren verbindt de eerdergenoemde spiltrap de parterre met de lekvloer. De trap zet zich voort door het centrum van het hoogreservoir en eindigt in de kleine vierhoekige toren op het dak.
